Living the Aussie life

Het leven bestaat niet alleen uit shoppen. Een andere belangrijke levensbehoefte is immers chocola eten. Op loopafstand van ons huisje in Unley (wat heel dichtbij is in Australische begrippen) staat de Haigh’s chocolate factory. Na ons shoppingavontuur werd het dus hoogtijd dat we deze chocolade fabriek zouden bezoeken. Je kan namelijk (als je van tevoren reserveert) een korte rondleiding krijgen door de fabriek. Met gratis chocola! Eenmaal aangekomen bleek aan de voorkant een grote winkel gesitueerd te zijn. We kwamen rond een goede periode – twee weken voor Pasen – en de chocolade eieren, kuikens, kippen, kikkers en vissen (vissen? Ja, ze hadden zelfs chocolade vissen!) waren niet aan te slepen. Daarnaast hadden ze een afdelinkje genaamd “seconds”, dit zijn stukken chocolade die niet aan de strenge, strenge eisen van het bedrijf voldeden, en dus met discount werden verkocht. De smaak is uiteraard nog steeds goed, de presentatie alleen wat minder. Maar voor ons is dat niet erg, Haigh’s chocolate is namelijk zeer duur, dus enige seconds komen goed van pas. Haigh’s is een familie bedrijf die bijna 200 jaar bestaat. Het is opgericht in Adelaide en heeft buiten Adelaide alleen winkels in Sydney en Melbourne. Haigh’s chocolate wordt louter in de speciale Haigh’s chocolate shops verkocht. Het was erg interessant om een blik te werpen op het verwerkingsproces van de cacaobonen, en ook het inpakgedeelte (hoe moeilijk is het om een chocoladevis in te pakken in folie zonder dat het geheel smelt onder je vingers!) was intrigerend. Uiteraard was de chocola goddelijk (zeker aangezien mijn huisgenoot geen pure chocola lust en ik me dus moest opofferen om haar stukjes te eten… vreselijk).

De dag erna – een zondag – ben ik met drie huisgenoten naar Hahndorf geweest. Ja, al weer. Het is en blijft een zeer toeristische trekpleister, en waarschijnlijk de enige mogelijkheid voor mijn Aziatische huisgenoten om de sfeer (en nog belangrijker: eten) van een Duits dorpje te proeven. Althans dat proberen de Australiërs je te doen denken. We hebben uiteraard geluncht in de famous Hahndorf Inn. Deze keer dachten we slim te zijn en dezelfde schotel (eigenlijk bedoeld voor 2 mensen) te bestellen voor 4. Helaas bleek het weer te veel te zijn. Maar met een heerlijk glas rode huiswijn was het goed te doen. Met enige moeite kregen we de schotel op en vervolgden we onze weg. Echter, eenmaal buiten besloot een huisgenoot dat zij nog steeds honger had en eigenlijk hadden we ook wel trek in een toetje. In Hahndorf heb je een beroemde chocolade winkel, genaamd Chocolate Nº5. En nee, er is niet zoiets als teveel chocola in één weekend, dus de keuze was snel gemaakt. Mijn drie huisgenoten namen de dappere beslissing om puur chocoladegebak met pure chocolademelk te bestellen, ik vond het gebak met cappuccino voldoende. Heerlijk.
Je zou denken dat we nu wel genoeg hadden gegeten, het was nog maar 3 uur s’ middags. Maar je kan Hahndorf niet verlaten zonder eerst naar de strawberry te zijn geweest. En de aardbeien zagen er goed uit! Waar ik de vorige keer twee uur over heb gedaan om een bakje te vullen, lukte mij nu in minder dan 10 minuten. Het weer was beduidend slechter (beetje regen en wind), al had dat geen invloed op ons humeur. Na een tijd geplukt te hebben kwamen we alleen tot de conclusie dat de aardbeien er heerlijk uitzagen en ook zo smaakten maar dat niemand van ons meer plek had in haar maag om ze te eten. Langzaam liepen we richting de uitgang, proberend om die laatste goddelijke aardbeien tot ons te nemen. Helaas lukte dit niet, en gaven we ons bakje aan een Indiase familie die net op weg was naar het aardbeienveld.
Eenmaal thuis wilden twee huisgenoten dolgraag een recept voor een chocoladetaart, gekregen in Haigh’s chocolate factory, uitproberen. Wat ze ook deden! Dus ja hoor, ’s avonds laat aten we weer chocoladetaart. Het blijft heerlijk.

Na al dat niet zo heel gezonde chocola werd het tijd voor wat gezond eten. Zodoende werd dinsdag omgedoopt tot sushi dag. Een van mijn huisgenoten heeft een bijbaantje in een sushi-take-away en wist hoe je het moest maken. We hadden ontzettend veel verschillende ingrediënten bijeen gesprokkeld: wortel, komkommer, avocado, krab, zalm, tonijn, worst etc. Dus we hadden de vrijheid (en middelen) om lekker creatief bezig te zijn. Er komt nog een hele speciale techniek aan te pas om de sushi op te rollen – zo heb ik, na het maken van de dikste sushi ooit (een quote van mijn huisgenoot, niet van mij), geleerd dat je niet al te veel rijst moet gebruiken. Uiteraard snoep je tijdens het maken van de sushi van de ingrediënten en aangezien het snijden van een sushirol een vak apart is, sneuvelden er een redelijk aantal sushi rollen die dan maar meteen opgegeten moest worden. Eenmaal klaar had niemand veel trek meer. Toch maak je sushi niet voor niets, dus met enige moeite lukte het om met z’n vieren anderhalve rol op te eten (oké, ik moet toegeven één van de twee rollen was mijn giantsushi). En bleven we met 9 rollen zitten. Iedereen heeft de volgende dag sushi als lunch genomen, daarna als avondeten, om vervolgens sushi als lunch de dag erna te gebruiken. Waarna we geen sushi konden zien, wat goed uitkwam, want het was eindelijk op!

De zaterdag erop had ik met mijn huisgenoot een (beginners) surfles in Glenelg beach. Gelukkig kregen we daar een wetsuit, de temperatuur van de zee is niet heel hoog meer. Eerst kregen we les op het droge: hoe noemen surfers de verschillende onderdelen van een board, hoe zit het met de stroming, en belangrijk, zijn er haaien. Ook moesten we oefenen om van liggend naar een staande positie te springen, zonder eerst op je knieën te gaan zitten. Wat best lastig, en bovenal zwaar is. Vervolgens konden we het water in. Al liggend op onze board gingen we een eindje peddelen. Ik weet nu precies waarom de surfdudes zulke ontwikkelde arm- en borstkasspieren hebben: peddelen is zwaar werk. Daarna mochten we, eindelijk, wat golven pakken. Althans golfjes, dit strand is voor beginners, doch, het blijft moeilijk genoeg. Enkele keren stond ik vanaf mijn knieën op het board, maar al snel viel ik er weer af. Dat kwam ook deels door de golfjes, je had nooit echt vaart om snel te gaan staan, waardoor je eerder van je board afviel. Al veel te vroeg moesten we weer uit het water. Wat lastig was voor de crew om te bewerkstelligen, want surfen is zo verslavend! De hele tijd zeg je: “dit wordt mijn laatste golf, nee, na deze, ok, nog één dan”. Tot we er bijna werden uitgesleurd. De volgende groep was aan de beurt. De gehele les werd gefilmd door een cameraploeg in dienst van de University of South Australia en de University of Adelaide. Men gaat van deze les een promotiefilmpje maken om studeren in Adelaide aantrekkelijk(er) te maken voor Internationale studenten. Ik ben zeer benieuwd naar mijn moves, uhm, eindresultaat.
Na deze les waren we behalve zout en nat ook hongerig. Je hebt een goede fish & chips shop in Glenelg (eigenlijk verkopen ze dat overal, maar eentje heeft een prijs gewonnen) waar we onze welverdiende lunch haalden. Met een portie rauwe oesters erbij hebben we zitten smikkelen. Gevolgd door een lekker ijsje. Om een of andere ondoorgrondelijke reden zijn de twee goede plekken om ijs te halen in Glenelg, genaamd “Kopenhagen” en “Hans Andersson”, verbonden met Denemarken. Nadat ik eerst aan mijn huisgenoot moest uitleggen op welke manier beide namen gerelateerd waren aan het land Denemarken, konden we er niet achterkomen wat Denemarken met ijs te maken had. De eigenaars waren in elk geval niet Deens, maar oeraustralisch (voor zover dat kan…)

Op zondag ben ik met Sofie langs de rivier de Torrens gaan fietsen. Dit is een oude en zeer kronkelende rivier die vanaf de zee dwars door Adelaide loopt. Aan beide kanten van de rivier is een fiets- en wandelpad aangelegd, wat ons langs de mooiste delen van de rivier leidt. Ik was zeer blij met mijn mountainbike, want al wordt Adelaide beschouwd als één van de “pancake flat cities” van Australie, voor Nederlandse begrippen was de tocht zeer heuvelachtig. Echt ver kwamen we niet, want om de haverklap moesten we stoppen om foto’s te maken van de mooie natuur. En dat alles midden in de stad!

Voor de officiële studenten was de twee weken durende easter holiday inmiddels begonnen, voor mij niet. Ik moest maandag gewoon aan de bak. Al vond ik dit niet erg, want het onderzoek gaat redelijk voortvarend en het houdt me van de straat. Helaas betekende dit wel dat er geen swing dancing les op woensdagavond was. Onze leraar vertelde ons over de Balcony Bar waar op donderdag een live band, genaamd Lucky Seven, de hele avond swing speelt. Onze dansleraar zal diezelfde avond een daar een korte workshop swing dancing geven. Ik sprak met een meisje van dansles af om samen te gaan; en vlak voor mijn vertrek naar de Bar wist ik nog twee huisgenoten te charteren om me te vergezellen. De Balcony Bar bleek in het casino gesitueerd te zijn, die weer bovenop het Railway station is gebouwd. De band was erg goed en wisselende steeds van zanger. Zo waren er gastoptredens van twee steengoede vrouwen en een Frank Sinatra-look-and-sound-alike. Daarnaast bracht één van de trompettisten een aardige versie van “Feeling good” ten gehore, en bleken de drummer en bassist ook goed te kunnen zingen. Na een verrukkelijke cocktail waagden wij dames ons ook op de dansvloer. De workshop swing dancing was een grappige versimpelde versie van onze woensdagavond dansles. Grappig in de zin dat we nu eens andere mensen zagen worstelen met de danspasjes waardoor wij ons realiseerden dat we inderdaad al iets gevorderd waren dankzij onze danslessen. Nieuw inzicht, aangezien tijdens dansles wij diegenen zijn die zich moeten worstelen door de ingewikkelde pasjes.

De volgende dag was het Good Friday. Er is iets merkwaardigs aan de hand met Good Friday en Easter hier in Australië. De winkels van grote ketens zijn hier twee dagen per jaar gesloten: tijdens Christmas day (tweede kerstdag heet hier Boxing day – is een andere verhaal) en tijdens, nee niet Paaszondag, ook niet Paasmaandag, maar Good Friday. Bussen en treinen rijden op Paasmaandag normale diensten, maar op Good Friday een zondagrooster. Musea zijn gesloten op Good Friday, om vervolgens de dagen erna gewoon geopend te zijn. Om een of andere merkwaardige reden wordt Good Friday belangrijker gevonden dan Paaszondag of –maandag. Heel vreemd.
Thuisgekomen na een avond swing dancing, vroeg mijn huisgenoot of ik de volgende dag (Good Friday) mee wilde gaan naar Wildlife Park Gorge. Na grondig en vooral lang onderzoek door mijn huisgenoot bleek dit park namelijk wel open te zijn op Good Friday, een unicum. Zeker aangezien je in dit park de gelegenheid kreeg om koala’s te knuffelen. Uiteraard ging ik mee! Na een mooie sceneric tour door de Adelaide Hills kwamen we aan in het park. Wat voor Australische begrippen een klein park is, maar voor ons buitenlanders een goed (of nee: beter) behapbaar park betekent. We hebben met een koala geknuffeld, die heel vredig door bleef eten. Er waren wombats in het park en een grote verscheidenheid aan kangeroos. Je kon bij de ingang eten kopen voor de dieren, zodat je ze dichterbij kon lokken om betere foto’s te maken. Met vier camera’s (ieder één) hebben we een idiote hoeveelheid foto’s gemaakt van alle dieren in het park.
In de middag gingen we naar een Toy Factory, wat ongeveer 10 minuten rijden was vanaf het wildlife park. Deze fabriek maakt louter speelgoed van hout en staat bekend om zijn rocking horse. Men heeft namelijk voor de deur van fabriek een gigantische rocking horse gebouwd, die tevens beklimbaar is – je moet maar op een dergelijk idee komen. Het werkt wel als toeristische attractie, want de toeristen worden met busladingen afgeleverd. De bijbehorende winkel bracht ons (enkele) jaren terug naar onze kindertijd. Sfeervol.

Elk jaar wordt op 25 april ANZAC day gehouden in Australië en Nieuw Zeeland, een public holiday. ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps. Dit is de naam van hun army corps gedurende de Eerste Wereldoorlog, en de slachtoffers worden op deze dag herdacht. Het is te vergelijken met onze dodenherdenking. Dit jaar viel 25 april op Paasmaandag dus werd ANZAC day verplaatst naar dinsdag 26 april. Wat ons een zeer lang weekend geeft: van Good Friday t/m ANZAC day de dinsdag erop. Ideaal om iets meer van andere states in Australië te zien, bijvoorbeeld van Melbourne in Victoria. Zeer ideaal. Dus heb ik de volgende vier dagen in Melbourne vertoeft…