Haydom Lutheran Hospital
Blijf op de hoogte en volg Nina
05 Januari 2014 | Tanzania, Katesh
Haydom ligt in het district Mbulu, in het midden van noordelijk Tanzania. Dit gebied ligt vrij hoog en is heel bergachtig. In dit gebied ligt Haydom op een hoogvlakte, met prachtig uitzicht over de omringende dalen. Het voordeel van de hoge ligging van Haydom is dat het hier heerlijk afkoelt ’s avonds. Daarnaast is het redelijk groen. Zeker nu het kleine regenseizoen in december is geweest.
Haydom is een onbeduidend dorp, ware niet dat er een groot regionaal ziekenhuis staat. Dat maakt het ietsje bijzonder. In de jaren ’60 is hier door een aantal Noren een ziekenhuis gesticht, die tot op de dag van vandaag met behulp van de Noorse regering heeft kunnen uitgroeien tot het grootste ziekenhuis in de regio Mbulu. De medical director is een gepensioneerde Noorse psychiater die hier samen met zijn vrouw woont op het ziekenhuisterrein.
Een aantal jaar geleden werd het ziekenhuis gerund door clinical officers en assistent medical officers, die met flink wat ervaring niet onderdoen voor een dokter. Daarnaast is er één specialist, een chirurg. Met als niet zo geruststellende bijnaam: the butcher. Door beschikking te hebben over een specialist, kwalificeert Haydom Lutheran Hospital zich voor de titel “training hospital”. Het mag dokters in training opleiden. De studie geneeskunde duurt hier 5 jaar (met veel theorie en beetje praktijk), waarna men een certificaat krijgt. Hierna volgt een jaar internships. Na het afronden van dit jaar mag men zich arts noemen in Tanzania en zich registreren bij de overheid. Helaas komt het hier in Haydom op neer dat er ongeveer 40 interns zijn geplaatst die het ziekenhuis moeten runnen. Met bijzonder weinig en vooral slechte supervisie.
Het ziekenhuis heeft een aantal afdelingen (wards): maternity ward, lena ward (kinder afdeling), medical ward (interne geneeskunde), old ward (psychiatrie), surgical ward 1 (gastro-intestinaal) en 2 (trauma en orthopedie), TB (tuberculose) ward en een intensive care unit. Verder is er een fysiotherapie, farmacie en radiologie afdeling. Met CT-scan! En een redelijk functionerend lab. Zoals eerder uitgelegd dient het gebouw “reception” als een soort spoedeisende hulp afdeling. Wat verder van het hoofdgebouw vandaan staan twee grote ronde gebouwen: de OPD’s, outpatient departments, oftewel poliklinieken. De rechter polikliniek is de Reproductive and Childrens health service, waar eerstelijns zorg wordt gegeven aan zwangeren en kinderen.
De hospital compound is vrij groot en bevat nog een scala aan gebouwen, zoals postoffice, canteen, kerk, boke store (met louter religieuze boeken), nursing students dormitory, behuizing van vele artsen, clinical officers, verpleegkundigen, interns. En het guesthouse, waar de expats drie maaltijden per dag kunnen eten. Er is een studentenhuis en een aantal familiehuizen.
Wij zitten met z’n drieën in een family house met prachtig uitzicht over het dal en Mount Hanang (in de verte). We hebben één werkend gaspitje (en een niet werkende oven die nu functioneert als kast), waarmee we tot nu toe aardig in slagen om een goede maaltijd mee te maken. Behalve op woensdag- en zaterdagavond, want dan is het pizza-avond in het guesthouse.
Tijdens onze eerste weken in Haydom waren er nog 7 andere Nederlandse co-assistenten, twee Noorse co’s en vier Noorse nursing students. Die ons graag op sleeptouw namen. Zo gingen we de tweede dag in Haydom met de hele groep een ochtendwandeling maken, naar Mount Harrar. Dit is ongeveer 2 uur heen lopen, 30 minuten berg of eerder heuvel op en dan 2 uur terug. Op de top van Mount Harrar was er prachtig uitzicht, echter eenmaal thuis waren we gesloopt.
De dokters morning meeting begint om half acht, op maandag, woensdag en vrijdag in de bibliotheek. Op dinsdag en donderdag heeft elke ward zijn eigen morning meeting. Morning meeting duurt niet langer dan een half uur, want om 8 uur is er sala (gebed), en om half negen begint de radiology meeting. Dit houdt in dat de Engelse radiologe alle X-rays en CT-scans van de dag ervoor bespreekt.
Sala is een kerkdienst voor het ziekenhuispersoneel, maar hier worden ook alle belangrijke mededelingen gedaan. Zoals het verwelkomen van nieuwe mensen. Na het gebed wordt gevraagd of er nieuwe mensen zijn aangekomen in Haydom en of die naar voren willen komen. Om zichzelf voor te stellen. Dit moesten wij uiteraard ook doen. Emil kon er een aantal mooie swahili zinnen uitkrijgen, wat een zeer enthousiast applaus opleverde. Yolanda en ik introduceren ons gewoon in het Engels. Daarna werden we verwelkomt door de zaal en iemand van de medical board.
Hierna volgt de radiologie bespreking, die elke dag weer vol bizarre foto's. Daarna kan de dag beginnen...
Haydom is een onbeduidend dorp, ware niet dat er een groot regionaal ziekenhuis staat. Dat maakt het ietsje bijzonder. In de jaren ’60 is hier door een aantal Noren een ziekenhuis gesticht, die tot op de dag van vandaag met behulp van de Noorse regering heeft kunnen uitgroeien tot het grootste ziekenhuis in de regio Mbulu. De medical director is een gepensioneerde Noorse psychiater die hier samen met zijn vrouw woont op het ziekenhuisterrein.
Een aantal jaar geleden werd het ziekenhuis gerund door clinical officers en assistent medical officers, die met flink wat ervaring niet onderdoen voor een dokter. Daarnaast is er één specialist, een chirurg. Met als niet zo geruststellende bijnaam: the butcher. Door beschikking te hebben over een specialist, kwalificeert Haydom Lutheran Hospital zich voor de titel “training hospital”. Het mag dokters in training opleiden. De studie geneeskunde duurt hier 5 jaar (met veel theorie en beetje praktijk), waarna men een certificaat krijgt. Hierna volgt een jaar internships. Na het afronden van dit jaar mag men zich arts noemen in Tanzania en zich registreren bij de overheid. Helaas komt het hier in Haydom op neer dat er ongeveer 40 interns zijn geplaatst die het ziekenhuis moeten runnen. Met bijzonder weinig en vooral slechte supervisie.
Het ziekenhuis heeft een aantal afdelingen (wards): maternity ward, lena ward (kinder afdeling), medical ward (interne geneeskunde), old ward (psychiatrie), surgical ward 1 (gastro-intestinaal) en 2 (trauma en orthopedie), TB (tuberculose) ward en een intensive care unit. Verder is er een fysiotherapie, farmacie en radiologie afdeling. Met CT-scan! En een redelijk functionerend lab. Zoals eerder uitgelegd dient het gebouw “reception” als een soort spoedeisende hulp afdeling. Wat verder van het hoofdgebouw vandaan staan twee grote ronde gebouwen: de OPD’s, outpatient departments, oftewel poliklinieken. De rechter polikliniek is de Reproductive and Childrens health service, waar eerstelijns zorg wordt gegeven aan zwangeren en kinderen.
De hospital compound is vrij groot en bevat nog een scala aan gebouwen, zoals postoffice, canteen, kerk, boke store (met louter religieuze boeken), nursing students dormitory, behuizing van vele artsen, clinical officers, verpleegkundigen, interns. En het guesthouse, waar de expats drie maaltijden per dag kunnen eten. Er is een studentenhuis en een aantal familiehuizen.
Wij zitten met z’n drieën in een family house met prachtig uitzicht over het dal en Mount Hanang (in de verte). We hebben één werkend gaspitje (en een niet werkende oven die nu functioneert als kast), waarmee we tot nu toe aardig in slagen om een goede maaltijd mee te maken. Behalve op woensdag- en zaterdagavond, want dan is het pizza-avond in het guesthouse.
Tijdens onze eerste weken in Haydom waren er nog 7 andere Nederlandse co-assistenten, twee Noorse co’s en vier Noorse nursing students. Die ons graag op sleeptouw namen. Zo gingen we de tweede dag in Haydom met de hele groep een ochtendwandeling maken, naar Mount Harrar. Dit is ongeveer 2 uur heen lopen, 30 minuten berg of eerder heuvel op en dan 2 uur terug. Op de top van Mount Harrar was er prachtig uitzicht, echter eenmaal thuis waren we gesloopt.
De dokters morning meeting begint om half acht, op maandag, woensdag en vrijdag in de bibliotheek. Op dinsdag en donderdag heeft elke ward zijn eigen morning meeting. Morning meeting duurt niet langer dan een half uur, want om 8 uur is er sala (gebed), en om half negen begint de radiology meeting. Dit houdt in dat de Engelse radiologe alle X-rays en CT-scans van de dag ervoor bespreekt.
Sala is een kerkdienst voor het ziekenhuispersoneel, maar hier worden ook alle belangrijke mededelingen gedaan. Zoals het verwelkomen van nieuwe mensen. Na het gebed wordt gevraagd of er nieuwe mensen zijn aangekomen in Haydom en of die naar voren willen komen. Om zichzelf voor te stellen. Dit moesten wij uiteraard ook doen. Emil kon er een aantal mooie swahili zinnen uitkrijgen, wat een zeer enthousiast applaus opleverde. Yolanda en ik introduceren ons gewoon in het Engels. Daarna werden we verwelkomt door de zaal en iemand van de medical board.
Hierna volgt de radiologie bespreking, die elke dag weer vol bizarre foto's. Daarna kan de dag beginnen...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
